La Dua Libro De Nifai

Ĉapitro 2

1. Kaj nun, Jakobo, mi parolas al vi: Vi estas mia unuenaskito en la tagoj de mia aflikto en la dezerto, Kaj en via infaneco vi ja suferis afliktojn kaj multe da malĝojo pro la krudeco de viaj fratoj.

2. Tamen, Jakobo, mia unuenaskito en la dezerto, vi konas la noblecon de Dio; kaj li konsekros viajn afliktojn por via avantaĝo.

3. Pro tio, via animo estos benata, kaj vi sendanĝere vivos kun via frato Nifai; kaj viaj tagoj pasos en la servado de via Dio. Pro kio, mi scias, ke vi estas elaĉetota pro la justeco de via Elaĉetanto; ĉar vi vidis, ke en la pleneco de la tempo li venos por porti savon al la homoj.

4. Kaj vi vidis lian gloron dum via juneco; pro kio vi estas benita same kiel tiuj, kiujn li servados en la karno; ĉar la Spirito estas sama hieraŭ, hodiaŭ kaj por eterne. Kaj la vojo estas pretigita ekde la falo de la homo, kaj la savado estas senkosta.

5. Kaj la homoj estas instruitaj sufiĉe, ke ili sciu distingi bonon de malbono. Kaj la leĝo estas donita al la homoj. Kaj per la leĝo neniu karno justiĝas; aŭ per la leĝo la homoj estas detranĉitaj. Jes, per la portempa leĝo ili estas detranĉitaj; kaj ankaŭ per la spirita leĝo ili pereas for de tio, kio estas bona, kaj fariĝas mizeraj por eterne.

6. Pro tio, la savo venos en kaj per la Sankta Mesio; ĉar li estas plena de graco kaj vero.

7. Jen li oferas sin kiel oferon pro pekado, por plenumi la celojn de la leĝo, al ĉiuj el tiuj, kiuj havas rompitan koron kaj penteman spiriton; kaj la celoj de la leĝo povas plenumiĝi al neniu alia.

8. Pro tio, kiel granda estas la graveco konatigi ĉi tion al la loĝantoj de la tero, por ke ili sciu, ke ekzistas neniu karno, kiu povas resti antaŭ Dio, krom per la meritoj kaj kompato kaj graco de la Sankta Mesio, kiu demetas sian vivon laŭ la karno kaj reprenas ĝin per la potenco de la Spirito, por ke li okazigu la releviĝon de la mortintoj, estante la unua, kiu releviĝos.

9. Pro kio, li estas la premicoj por Dio, tiel ke li propetos por ĉiuj homidoj; kaj tiuj, kiuj kredas je li, estos savitaj.

10. Kaj pro la propeto por ĉiuj, ĉiuj homoj venas al Dio; pro tio, ili staras antaŭ li por esti juĝataj de li laŭ la vero kaj sankteco, kiuj estas en li. Al tio celas la leĝo, kiun la Sanktulo donis, kiu kaŭzas la punon preskribitan, kaj tiu puno, kiu estas preskribita, malas al tiu de la feliĉo, kiu estas preskribita, por plenumi la celojn de la elaĉeto

11. Ĉar ĝi estu tiel, ke ekzistu kontraŭeco en ĉio. Se ne, mia unuenaskito en la dezerto, la virto neniam povus ekzisti, nek la malvirto, nek la sankteco nek la mizero, nek la bono nek la malbono. Pro kio, ĉio nepre devas esti kunmetaĵo en si mem; pro kio, se ĝi estus nur unika korpo, ĝi nepre devus resti kiel senviva, havante nek vivon nek morton, nek putrecon nek senputrecon, nek feliĉon nek mizeron, nek sentecon nek sensentecon.

12. Pro kio, ĝi nepre estus kreita kiel nulaĵo; pro kio, ĝia kreo ne havus ian celon. Pro kio, ĉi tio nepre detruus la saĝecon de Dio kaj liajn eternajn planojn, kaj ankaŭ la potencon kaj la kompaton kaj la justecon de Dio.

13. Kaj, se vi diras, ke malestas leĝo, vi diras ankaŭ, ke malestas peko. Se vi diras, ke malestas peko, vi diras ankaŭ, ke malestas virteco. Kaj, se malestas virteco, malestas feliĉo. Kaj, se malestas virteco kaj feliĉo, malestas puno kaj mizero. Kaj, se malestas ĉio ĉi, malestas Dio. Kaj, se malestas Dio, malestas ni mem, kaj ankaŭ la tero; ĉar ne povus esti ia kreo, nek de aĵoj, kiuj movas, nek de aĵoj, kiuj estas movataj; tial ĉio devus esti malaperinta.

14. Kaj nun, miaj filoj, mi diras ĉi tion al vi por via profito kaj kleriĝo; ĉar ekzistas Dio, kaj li kreis ĉion, kaj la ĉielon kaj la teron, kaj ĉion, kio troviĝas en ili, kaj aĵojn, kiuj movas, kaj aĵojn, kiuj estas movataj.

15. Kaj por efektivigi liajn eternajn planojn pri la homo, post kiam li kreis niajn unuajn gepatrojn kaj la bestojn de la kampo kaj la birdojn de la ĉielo kaj, resume, ĉiujn kreaĵojn, nepre devis esti malo; nome, la malpermesita frukto male al la arbo de vivo, el kiuj unu estas dolĉa kaj la alia maldolĉa.

16. Pro kio, Dio, la Sinjoro, donis al la homo la eblon agi por si mem. Pro tio la homo ne povus agi por si mem sen logiĝo de unu aŭ la alia.

17. Kaj mi, Lihai, laŭ tio, kion mi legis, devas nepre supozi, ke anĝelo de Dio, laŭ tio, kio estas skribita, falis el la ĉielo; sekve, li fariĝis diablo celinta tion, kiu estis malbona antaŭ Dio.

18. Kaj, ĉar li falis el la ĉielo kaj fariĝis mizera por eterne, li celis ankaŭ la mizeriĝon de la tuta homaro. Pro tio, li diris al Eva, jes, nome tiu antikva serpento, kiu estas la Diablo, kiu estas la patro de ĉiuj mensogoj, tial diris: Manĝu la malpermesitan frukton, kaj vi ne mortos, sed vi estos kiel Dio, scianta bonon kaj malbonon.

19. Kaj, post kiam Adam kaj Eva manĝis la malpermesitan frukton, ili estis elpelitaj el la Edena ĝardeno per prilaboradi la teron.

20. Kaj ili naskis infanojn; jes, nome la familion de la tuta tero.

21. Kaj la daŭro de la vivo de la homidoj estis plilongigita, laŭ la volo de Dio, por ke ili pentu dum en karno; tial ilia stato fariĝis stato de proviĝo, kaj ilia tempo estis plilongigita, laŭ la ordonoj, kiujn Dio, la Sinjoro, donis al la homidoj. Ĉar li donis ordonon, ke ĉiuj homoj nepre pentu; ĉar li montris al ĉiuj homoj, ke ili estas perditaj pro la malobeo de siaj gepatroj.

22. Kaj nun, aŭdu, se Adam ne estus malobeinta, li ne estus pekinta, sed li restus en la Edena ĝardeno. Kaj ĉiuj aĵoj, kiuj estis kreitaj, nepre restus en la sama stato, en kiu ili estis, kiam ili estis kreitaj; kaj ili restus por ĉiam kaj havus neniun finon.

23. Kaj ili ne havus infanojn; pro kio, ili restus en stato de senpekeco, havante nenian ĝojon, ĉar ili konus nenian mizeron; farante nenian bonon, ĉar ili konus nenian pekon.

24. Sed jen ĉio estas farita laŭ la saĝeco de tiu, kiu scias ĉion.

25. Adam falis, por ke la homoj estiĝu; kaj la homoj estas, por ke ili havu ĝojon.

26. Kaj la Mesio venos en la pleneco de la tempo, por ke li savu la homidojn de la falo. Kaj, ĉar ili estas elaĉetataj de la falo, ili liberiĝas por ĉiam, distingante bonon de malbono; por agi por si mem kaj ne esti influataj krom per la puno de la leĝo je la granda kaj lasta tago, laŭ la ordonoj, kiujn Dio donis.

27. Tial la homoj estas liberaj laŭ la karno; kaj al ili estas donita ĉio, kio estas necesa por homo. Kaj ili estas liberaj elekti liberecon kaj eternan vivon, per la granda Proparolanto de ĉiuj homoj, aŭ elekti kaptitecon kaj morton, laŭ la kaptiteco kaj potenco de la Diablo; ĉar li celas, ke ĉiuj homoj estu mizeraj kiel li mem.

28. Kaj nun, miaj filoj, mi deziras, ke vi alrigardu la grandan Proparolanton kaj aŭskultu liajn grandajn ordonojn; kaj estu fidelaj al liaj vortoj, kaj elektu eternan vivon, laŭ la volo de lia Sankta Spirito;

29. Kaj ne elektu eternan morton, laŭ la volo de la karno kaj la malbono, kiu estas en ĝi, kiu donas al la spirito de la Diablo potencon por kapti kaj porti vin malsupren en la inferon, por ke li regu super vi en sia propra regno.

30. Mi diris ĉi tiujn malmultajn vortojn al vi ĉiuj, miaj filoj, en la lastaj tagoj de mia provtempo; kaj mi elektis la bonan parton, laŭ la vortoj de la profeto. Kaj mi havas neniun alian celon ol la eternan bonfarton de viaj animoj. Amen.