La Libro De Helaman

Ĉapitro 16

1. Kaj okazis, ke multaj aŭdis la vortojn de Samuel la lamanido, kiujn li parolis sur la muroj de la urbo. Kaj ĉiuj, kiuj kredis liajn vortojn, eliris kaj serĉis Nifai; kaj, elirinte kaj trovinte lin, ili konfesis siajn pekojn al li kaj ne neadis, dezirante, ke ili baptiĝu al la Sinjoro.

2. Sed ĉiuj, kiuj ne kredis la vortojn de Samuel, koleris kontraŭ li; kaj ili ĵetis ŝtonojn kontraŭ li sur la muro, kaj ankaŭ multaj pafis sagojn kontraŭ li dum li staris sur la muro; sed la spirito de la Sinjoro estis kun li, tiel ke ili ne povis trafi lin nek per siaj ŝtonoj nek per siaj sagoj.

3. Do, vidinte ĉi tion, ke ili ne povis trafi lin, pli multaj kredis liajn vortojn, tiel ke ili foriris al Nifai por esti baptataj.

4. Ĉar jen, Nifai baptis kaj profetis kaj predikis, kriante penton al la popolo, montrante signojn kaj miraĵojn, farante miraklojn inter la popolo, por ke ili sciu, ke la Kristo devos baldaŭ veni -

5. Informante ilin pri aferoj, kiuj devos baldaŭ veni, por ke ili sciu kaj memoru je la tempo de ilia veno, ke ili estis jam informitaj pri ili, kun la celo, ke ili kredu; tial ĉiuj, kiuj kredis je la vortoj de Samuel, aliris al li por esti baptataj, tial ke ili venis, pentante kaj konfesante siajn pekojn.

6. Sed la plimulto el ili ne kredis la vortojn de Samuel; pro tio, konstatinte, ke ili ne povis trafi lin per siaj ŝtonoj kaj siaj sagoj, ili alvokis al siaj kapitanoj, dirante: Kaptu tiun ulon kaj ligu lin, ĉar jen li havas demonon; kaj pro la potenco de la demono, kiu estas en li, ni ne povas trafi lin per niaj ŝtonoj kaj niaj sagoj; tial kaptu lin kaj ligu lin, kaj forigu lin.

7. Kaj, kiam ili eliris por meti siajn manojn sur lin, jen, li ĵetis sin malsupren de la muro, kaj fuĝis el ilia lando, jes, nome al sia propra lando, kaj komencis prediki kaj profeti inter sia propra popolo.

8. Kaj jen, oni aŭdis nenion plu pri li inter la nifaidoj; kaj tiaj estis la aferoj de la popolo.

9. Kaj tiel finiĝis la okdek sesa jaro de la reĝado de la juĝistoj super la popolo de Nifai.

10. Kaj tiel finiĝis ankaŭ la okdek sepa jaro de la regado de la juĝistoj, kun la plimulto de la popolo restanta en sia aroganteco kaj malvirteco, kaj kun la malplimulto pli atenteme irantaj antaŭ Dio.

11. Kaj tia estis la kondiĉoj ankaŭ en la okdek oka jaro de la reĝado de la juĝistoj.

12. Kaj malmulto ŝanĝiĝis en la aferoj de la popolo en la okdek naŭa jaro de la regado de la juĝistoj krom tio, ke la popolo komencis esti pli hardiĝinta en malvirteco kaj fari pli kaj pli multon el tio, kio estis kontraŭa al la ordonoj de Dio.

13. Sed okazis en la naŭdeka jaro de la regado de la juĝistoj, ke grandaj signoj kaj miraĵoj estis donitaj al la popolo; kaj la vortoj de la profetoj ekplenumiĝis.

14. Kaj anĝeloj aperis al homoj, saĝaj homoj, kaj deklaris al ili bonan sciigon de granda ĝojo; tiel tiujare la skriboj ekplenumiĝis.

15. Tamen la popolanoj ekmalmoligis siajn korojn, ĉiuj krom la plej kredanta parto el ili, kaj el la nifaidoj kaj ankaŭ el la lamanidoj, kaj komencis dependi de sia propra forto kaj de sia propra saĝeco, dirante:

16. Kelkajn aferojn ili eble ĝuste divenis inter tiom multaj; sed jen, ni scias, ke ne povos plenumiĝi ĉiuj tiuj grandaj kaj mirindaj farotaĵoj, pri kiuj oni parolis.

17. Kaj ili komencis diskuti kaj disputi inter si, dirante;

18. Ke ne estas racie, ke estulo kiel Kristo venos; se jes, kaj li estos la Filo de Dio, la Patro de la ĉielo kaj la tero, kiel oni diris, kial li ne montros sin al ni krom al tiuj, kiuj estos en Jerusalemo?

19. Jes, kial li ne montros sin en ĉi tiu lando krom en la lando Jerusalema?

20. Sed ni ja scias, ke tio estas malbona tradicio, kiu estas transdonita al ni de niaj prapatroj, por kredigi al ni, ke io granda kaj mirinda okazos, ne inter ni, sed en lando kiu estas tre malproksima, lando kiun ni ne konas; tiel ili povos teni nin en nescio, ĉar ni ne povas atesti per niaj okuloj, ke ili estas veraj.

21. Kaj per la ruzeco kaj la misteraj artoj de la Malvirtulo ili artifikos ian grandan mistikon, kiun ni ne povos kompreni, kiu subpremadas nin esti servantoj al iliaj vortoj, kaj ankaŭ servantoj al ili, ĉar ni dependas de ili por instrui al ni la vorton; kaj tiamaniere ili tenos nin en nescio ĉiujn niajn tagojn dum nia tuta vivo, se ni cedos nin al ili.

22. Kaj multajn aliajn aferojn, kiuj estis malsaĝaj kaj vantaj, la popolo imagis en siaj koroj; kaj ili estis tre maltrankvilaj, ĉar Satano daŭre incitis ilin fari malvirtaĵojn; jes, li ĉirkaŭiris, disvastigante famojn kaj disputojn sur la supraĵo de la tuta lando, por ke li malmoligu la korojn de la popolo kontraŭ tio, kio estis bona, kaj kontraŭ tio, kio estis venonta.

23. Kaj malgraŭ la signoj kaj la miraĵoj, kiuj fariĝis ĉe la popolo de la Sinjoro, kaj la multaj mirakloj, kiujn oni faris, Satano firme ekkaptis la korojn de la popolo sur la supraĵo de la tuta lando.

24. Kaj tiel finiĝis la naŭdeka jaro de la regado de la juĝistoj super la popolo de Nifai.

25. Kaj tiel finiĝis la libro de Helaman laŭ la atesto de Helaman kaj liaj filoj.