Psalmaro

Ĉapitro 129

1. Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

2. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

3. Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

4. La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

5. Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

6. Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

7. Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

8. Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.